4. Drama or comedy?

- Będziemy musieli iść o krok dalej, wciąż nie jesteś do końca bezpieczna. - tata założył ręce na klatce piersiowej. Justin siedział na fotelu wyraźnie znudzony tą całą sytuacją. Irytował mnie jego brak zainteresowania moją osobą.
Mną interesował się każdy.
- Co zrobimy? - odezwał się, spoglądając na mojego ojca.
Skupiłam się na jego twarzy. Był cholernie przystojny i tak bardzo jak go nie lubiłam, tak bardzo mi się podobał. Nie chciałam zdradzać Josha, nic z tych rzeczy, po prostu chciałam zwrócić na siebie uwagę Justina.
Przecież wiem, że mu się podobałam. Ja, podobałam się każdemu. Udaje, że nie jest mną zainteresowany, bo mnie nie lubi.
I vice versa.
- Będziesz musiał bardziej pilnować Scar. Wożenie jej nie wystarczy. Te skurwysyny czają się wszędzie, ktoś musi być stale przy niej.
- Słucham? - odezwałam się na słowa ojca. - Ma za mną cały czas łazić? Może do kibla też będzie ze mną chodził? - zaśmiałam się ironicznie.
Poczułam na sobie mordercze spojrzenie Justina. Nie wiem czy było ono spowodowane bardziej tym, co powiedział tata, czy moimi słowami.
W każdym bądź razie nie wyglądał na zadowolonego.
- Wyrażaj się, Scarlett - upomniał mnie.
Zapomniałam, że przy tacie używanie słów, takich jak "kibel" jest nie na miejscu. Uważał, że damy nie powinny wyrażać się w tak wulgarny sposób.
Pieprzy mnie to.
- Więc możesz teraz kulturalnie powiedzieć mi, jak sobie to wyobrażasz, tato? Potrzebuję trochę prywatności. Poza tym, z całym szacunkiem, ale nie wydaje mi się, żeby damska szatnia była miejscem odpowiednim dla Justina.
Pomyślałam o tym, co wyobraziłam sobie ubierając się. Rzucający się na mnie Justin i tak dalej. Myśląc o tym, opcja Justina w damskiej szatni wcale nie wydawała się taka zła.
Och, zamknij się.
- Oczywiście, że nie będzie chodził za tobą do łazienki czy szatni. Musisz po prostu starać się nigdy nie zostawać tam sama. Bierz ze sobą jakąś koleżankę, tak robią dziewczyny, prawda? - podrapał się po głowie, zdając sobie doskonale sprawę z tego, że nie ma pojęcia jak zachowują się nastolatki.
- W każdym bądź razie - kontynuował. - Justin będzie towarzyszył ci w każdym miejscu, poza szkołą, to chyba oczywiste.
Na te słowa, poczułam złość przepływającą przez moje ciało. Co z moim życiem prywatnym? Jak miałam normalnie funkcjonować, kiedy cały czas będę mieć przy tyłku irytującego, przystojnego, kolesia?
Co z moim planem jak najszybszej utraty dziewictwa? Może miałam zabrać go ze sobą do Josha? Och, po prostu poczeka w kącie pokoju aż skończymy. Idealnie.
Czujecie ironię?
Przecież to idiotyzm.
 - Tato, ja mam przyjaciół, swoje życie i chłopaka. - wymieniając to ostatnie, spojrzałam kątem oka na Justina, chcąc sprawdzić czy choć trochę ruszy go fakt, że mam chłopaka.
Owszem, spojrzał w moim kierunku, ale nie widziałam na jego twarzy zbytniego przejęcia. Niech to szlag.
- Scarlett, wiem, że to nie jest dla ciebie komfortowa sytuacja, ale nie mamy innego wyjścia. Martwię się o ciebie i potrzebuję mieć pewność, że za każdym razem, kiedy jesteś poza domem, to jesteś bezpieczna.
Westchnęłam, czując, że nie wygram tej bitwy.
- Ty i tak już postanowiłeś, prawda?
- Tak, Scarlett.
Miałam ochotę krzyczeć ze złości, jednak trzymałam fason.
- Skoro tak, to chyba nic tu już po mnie. Położę się, jestem zmęczona. - wstałam z fotela.
Przy tacie zazwyczaj udawałam obrzydliwie miłą dla wszystkich. Za taką mnie miał, a ja nie chciałam wyprowadzać go z błędu.
- Dobranoc tato. - podeszłam do niego, dając mu buziaka w policzek.
- Dobranoc księżniczko, śpij dobrze. - uśmiechnął się.
Odwróciłam się, idąc w kierunku wyjścia z salonu.
- Dobranoc Justin. - uśmiechnęłam się obrzydliwie słodko.
Przeszłam obok fotela, na którym siedział Justin, celowo ocierając dłonią o jego ramię.
Spojrzał na mnie z miną w stylu "what the fuck is wrong with you?"
Raz byłam cholernie sukowata, a raz przemiła. Cóż, mógł poczuć się zmieszany.
- Dobranoc - odpowiedział po chwili niepewnie. Jakby sam zastanawiał się czy powinien mi odpowiedzieć.
Wbiegłam po schodach do góry, udając się do mojego pokoju.
Zamknęłam za sobą drzwi, włączając laptopa i rzucając się z nim na łóżko. Położyłam się na brzuchu, zginając nogi w kolanach. Włączyłam facebook'a i automatycznie otworzyło mi się okienko rozmowy z Cat.

Jutro. U mnie. Domówka. Wolna chata. Będzie się działo!

Zawsze pisała w ten sposób, kiedy była czymś podekscytowana. Zaśmiałam się pod nosem, przygryzając dolną wargę.

To oczywiste, że przyjdę. Impreza beze mnie, to nie impreza. O której?

Kliknęłam "enter". Podparłam brodę na dłoniach, oczekując odpowiedzi. Już teraz zastanawiałam się co na siebie włożę. Musiałam wyglądać idealnie.

Zaczyna się o dwudziestej, ale możesz przyjść, kiedy tylko chcesz. 

Jasne, a i jeszcze jedno. Mogę u ciebie przenocować, prawda? Chcę wypić, a nie wrócę pod wpływem do domu,  bo ojciec by mnie zabił.

Przewróciłam oczami na samą myśl o tym, jaki wykład dostałabym od taty. Kazanie pod tytułem "masz dopiero niespełna szesnaście lat, jesteś za młoda na jakikolwiek alkohol". Nudziło mnie to.
Nie byłam już pieprzonym dzieckiem.

Oczywiście, nie ma problemu! :)

Jeśli mówimy już o problemach.
Cholera jasna.
Ojciec wyraźnie powiedział, że Justin będzie ciągnął się teraz za mną wszędzie, więc pewnie i na tą domówkę będę musiała iść z nim.
Świetnie. Ta sprzedajna świnia na pewno powie ojcu, że piłam i z dziką satysfakcją będzie oglądał jak ojciec uziemia mnie w domu do trzydziestki.

No właśnie jest jeden problem...
Słuchaj, mówiłam ci o tym, że ojciec załatwił mi ochroniarza, prawda? No więc mój problem polega na tym, że będę musiała zabrać go ze sobą. Tata się uparł, że potrzebuję ochrony non stop.

Ja nie widzę żadnego problemu, chętnie go poznam, mówiłaś, że jest przystojny! :D

Przewróciłam oczami. Dziewczynko, za wysokie progi jak dla ciebie. Justin był moim ochroniarzem. Należał tylko i wyłącznie do mnie.

No to super, w takim razie do jutra, buziaki xx

Dobrej nocy xx

Zamknęłam laptopa, odkładając go na bok. Położyłam się na plecach, patrząc na sufit. Z jednej strony cieszyłam się na myśl o domówce. Musiałam jakoś odreagować to wszystko, co się teraz wokół mnie działo.
Z drugiej jednak strony był Justin.
Jak miałam się swobodnie napić, kiedy on będzie cały czas mnie kontrolował? To idiotyczne. Naprawdę czułam się, jakbym miała niańkę.
- Pieprzyć to - powiedziałam sama do siebie i wzruszyłam ramionami.
***
Ostatni raz pociągnęłam usta błyszczykiem, po czym przejrzałam się dokładnie w dużym lustrze. Teraz miałam na sobie czarną spódniczkę przed kolana z wysokim stanem i białą bokserkę.
To był mój strój oficjalny. Ten przed tatą. Pod spodem miałam króciutkie, czarne szorty, a w torebce czarną bluzkę z dekoltem. To byłam prawdziwa ja. Nie ta słodka dziewczynka przed tatą.
Wrzuciłam błyszczyk do torebki, schodząc na dół.
Justin już czekał. Siedział w salonie wraz z moim ojcem. Wyglądał jakby szedł na pieprzone skazanie. Przewróciłam oczami, po czym założyłam na twarz maskę słodkiej idiotki i weszłam do pokoju.
- Już jestem gotowa. - uśmiechnęłam się.
Justin leniwie zszedł z kanapy, chowając do kieszeni spodni swój telefon.
- Tato. - podeszłam do niego, robiąc minę małego szczeniaczka. - A może jednak poszłabym sama? Justin na pewno ma ciekawsze zajęcia, niż siedzenie na domówce nastolatków, a poza tym, przecież u Cat nic mi się nie stanie. Będą tylko najbliżsi znajomi.
Plus jakieś pięćdziesiąt osób. Nieważne.
- Scarlett, nie zgadzam się. To jest impreza, w każdej chwili ktoś obcy będzie mógł wejść i nawet się nie zorientujesz. Justin będzie miał cię po prostu cały czas na oku, a ja będę dużo spokojniejszy.
Wiedziałam, że nie dam rady go namówić. Miał stanowczy to głosu, co oznaczało, że żadne argumenty z mojej strony go nie przekonają.
- No dobrze. - westchnęłam.
Tata się uśmiechnął.
- Kiedy impreza się skończy, to Justin pojedzie do domu i przyjedzie po ciebie jutro rano.
- Mhm, okej. - uśmiechnęłam się, kiwając twierdząco głową jak posłuszny piesek.
Miałam po dziurki w nosie dyktowania mi co mam robić, a czego nie. Dlaczego ojciec wciąż decydował za mnie?
Ziemia do taty. Scarlett nie ma już dziesięciu lat.
- To zbierajcie się, baw się dobrze, nie kładź się za późno spać. - pocałował mnie w czubek głowy.
Nie kładź się za późno? Tata był cholernym mistrzem dowcipu.
- Do jutra. - po raz kolejny uśmiechnęłam się sztucznie, po czym założyłam torbę na ramię i wyszłam do przedpokoju.
Włożyłam na stopy czarne szpilki, dzięki którym byłam wyższa o dwanaście centymetrów. Teraz byłam równa Justinowi. Nie musiałabym stawać na palcach, aby być z nim twarzą w twarz. Przez głowę przemknął mi obraz nas, całujących się.
Szybko nią potrząsnęłam, orientując się, że to idiotyzm.
Chłopak włożył swoje buty, po czym otworzył przede mną drzwi wyjściowe. Szybko się uczył. Myślałam, że wytresowanie go zajmie mi więcej czasu.
Uśmiechnęłam się zwycięsko, wychodząc.
Szłam przodem, chcąc, aby Justin miał dobry widok na mój idealny tyłek. Musiałam udowodnić mu, że mu się podobam.
Jakkolwiek idiotycznie to brzmi. Jeśli nie potrafił przyznać tego sam przed sobą, to chciałam mu w tym pomóc.
W końcu stanęłam przy samochodzie, odwracając się przodem do Justina. Otworzył auto i drzwi od strony pasażera.
Było dobrze, było naprawdę dobrze.
Wsiadłam na swoje miejsce, czekając aż odjedziemy i będę mogła się przebrać. Nie wyglądałam źle, bo to było u mnie niemożliwe, ale wyglądałam po prostu zbyt grzecznie. Nie szłam w końcu do kościoła, a na imprezę. No błagam.
Chłopak usiadł na swoim miejscu, wkładając kluczyk do stacyjki i odpalając silnik. Był dziś cholernie milczący.
Kiedy wyjechaliśmy na ulicę, odpięłam swój pas i lekko podniosłam tyłek, zsuwając z siebie spódniczkę.
Justin spojrzał na mnie kątek oka i zaśmiał się pod nosem.
- Po co ci to? - spytał po chwili, zmieniając bieg.
Dlaczego do cholery, zmieniając go, nie mógł przypadkiem otrzeć się o moje kolano?
- To znaczy?
Schowałam spódniczkę do torby.
- Te przebieranki. Wcześniej też ładnie wyglądałaś. Nie wydaje mi się, żebyś potrzebowała takich skąpych ubrań.
Jedyne, co usłyszałam, to "ładnie wyglądałaś". Uważa, że ładnie wyglądam, że jestem ładna i choć to oczywiste, to poczułam satysfakcję, że w końcu to od niego usłyszałam.
- Lepiej się w nich czuję - odparłam, przebierając swoją bluzkę.
- Jestem w szoku.
- Dlaczego? - spytałam, nie wiedząc co ma na myśli. Schowałam ubranie do torby i zamknęłam ją, kładąc na kolana.
- Rozmawiasz ze mną, myślałem, że masz mnie za największego wroga.
Póki jesteś grzeczny i robisz to, czego chcę, to nie mam powodu cię nie lubić, proste.
Zachichotałam.
- Może nie jestem taka zła. - spojrzałam na niego i uśmiechnęłam się zalotnie. Naprawdę miałam ochotę go pocałować. Coraz większą ochotę.
Spojrzał na mnie, odrywając na moment wzrok od ulicy i również się uśmiechnął. Podobałam mu się, cholera byłam tego pewna. Poza tym, kto by mi odmówił?
- To już za tym zakrętem. - wskazałam palcem.
Na domówce nie będzie Josha. Pojechał do wujka i nie ma go w mieście. Z jednej strony było mi przykro, bo miałam ochotę się z nim zobaczyć, jednak z drugiej, nie byłby zadowolony z obecności Justina, a ja nie miałam dzisiaj ochoty na żadne awantury. Podsumowując, cieszę się, że go nie będzie.
Justin zatrzymał się pod wskazanym przeze mnie domem. Już tutaj dało się usłyszeć głośną muzykę. Miałam ochotę się pobawić, potańczyć, wypić. Po prostu wyluzować. Już nie mogłam się doczekać.
Chłopak chciał wysiąść już z samochodu, kiedy impulsywnie złapałam go za rękę i zatrzymałam. Spojrzał na mnie ze zdziwieniem.
- Co jest?
Nie odpowiedziałam. Przysunęłam się do niego, skupiając wzrok na jego idealnych ustach. Chciałam je poczuć na swoich wargach, naprawdę miałam na to ochotę. Czułam już jego oddech na swojej twarzy, brakowało mi kilku centymetrów do pocałowania go i w tamtym momencie się odsunął.
- Co ty robisz? - zirytował się, patrząc na mnie. Był zszokowany i zły.
A ja wściekła. Jakim prawem do cholery? Jakim pieprzonym prawem się odsunął? Przecież dobrze wiem, że na mnie leci.
- Nic złego. - zaśmiałam się, chcąc ponownie się do niego zbliżyć, jednak mi to uniemożliwił. Złapał mnie za ramiona i odsunął od siebie.
Teraz już przegiął. Mnie się tak nie traktuje.
- Słuchaj Scarlett, ustalmy sobie coś. Pracuje dla twojego ojca, chce mieć z tobą dobre kontakty, żebyśmy się jako tako dogadywali, ale chyba źle mnie zrozumiałaś. Nie interesujesz mnie jako kobieta, jesteś dla mnie za młoda, poza tym jesteś córką mojego szefa. Przepraszam, jeśli coś źle odebrałaś.
Zacisnęłam zęby, mając ochotę z całej siły uderzyć go w twarz. Byłam wściekła. Za kogo on się miał do cholery?
Odpięłam gwałtownie swój pas, zawieszając torbę na ramieniu i wychodząc z samochodu. Trzasnąłem drzwiami z całej swojej siły, szybkim krokiem idąc w kierunku domu Catherine.
Spieprzył mi humor. I pomyśleć, że ja byłam dla niego miła. Dobre sobie.
- Scarlett, zaczekaj. - pobiegł za mną.
Miałam go głęboko w poważaniu. Złapał mnie za rękę i pociągnął w swoim kierunku.
- Cholera, przepraszam, głupio wyszło.
- Pocałuj mnie w dupę, frajerze. - uśmiechnęłam się z ironią, wyrywając swoją rękę. Otworzyłam drzwi, wchodząc do środka. Głośna muzyka automatycznie ogłuszała. Było cholernie dużo ludzi. Wiedziałam, że Justin idzie za mną, jednak już nie próbował nawiązać ze mną kontaktu. I dobrze, nie miałam ochoty nawet na niego patrzeć.
W końcu odnalazłam wzrokiem Cat.
- Hej. - uśmiechnęłam się szeroko i podeszłam do dziewczyny.
- Scar, kochanie, w końcu jesteś! - odwzajemniła uśmiech i mocno mnie przytuliła. - Jaki fajny - szepnęła mi do ucha, kiedy się przytulałyśmy.
- Kto?
- Ten z tyłu, twój ochroniarz. - zaśmiała się i odsunęła.
- Ach tak, on - powiedziałam kompletnie znudzonym głosem. Chłopak podszedł do nas, zapewne czując jak Cat prześwietla go wzrokiem.
- To jest Catherine, moja przyjaciółka. - założyłam ręce na piersi, wskazując głową na dziewczynę. - A to Justin, mój ochroniarz - wypowiedziałam jego imię z wyraźną niechęcią. Rzygać mi się chciało, kiedy widziałam jak Cat się do niego przesłodko uśmiecha, trzepocząc swoimi sztucznymi rzęsami. Śmieszyło mnie to, że ona naprawdę myślała, że go wyrwie.
- Dobra Cat, chodź idziemy poszukać kogoś fajnego, a ty. - zwróciłam się do Justina. - Nie wiem, usiądź sobie przy barku czy gdzie tam chcesz - dodałam, nawet na niego nie patrząc, po czym pociągnęłam przyjaciółkę za rękę.
- Ej, co ty robisz? Chciałam trochę z nim posiedzieć, jest świetny.
- Błagam, mam go dość, spędzam z nim wystarczająco dużo czasu. - przewróciłam oczami. - O, popatrz, jest Ashley i Carly.
***
Nudziłem się. Kurewsko się nudziłem. Spojrzałem na zegarek w telefonie, uświadamiając sobie, że minęła dopiero niecała godzina.
Miałem ochotę uderzyć głową w stół. Kurwa, do tego wszystkiego kolejne fochy księżniczki. Co ona sobie myślała chcąc mnie pocałować? Nie w głowie było mi całowanie szesnastolatki, dodając do tego fakt, że to byłby ostatni pocałunek w moim życiu, bo jej ojciec by mnie zabił.
Schowałem telefon do kieszeni, odwracając się i poszukując wzrokiem Scarlett. Miałem jej pilnować, a już jakieś pół godziny temu zniknęła mi gdzieś wśród ludzi.
Jak tak dalej pójdzie, to zwolnią mnie szybciej, niż przyjęli. Niechętnie i leniwie zszedłem z wysokiego krzesełka, wkładając dłonie do kieszeni.
Przechodziłem między ludźmi, poszukując wzrokiem blondynki. W końcu ją odnalazłem. Wstawioną i z kieliszkiem w ręku.
Kurwa.
Podszedłem do niej, odciągając ją na moment na bok.
- Czego? - warknęła.
- Nie jesteś trochę za młoda na alkohol? - spytałem z wyrzutem.
Tak naprawdę miałem w dupie to czy pije, czy nie. Czy jest trzeźwa czy schlana w trzy dupy. Problemem było to, że jej ojciec kazał mi trzymać ją z dala od alkoholu.
Dziewczyna wybuchła śmiechem. Czuć było już od niej alkohol i śmiem twierdzić, że musiała walić czystą, bo w żaden inny sposób tak szybko by się nie upiła.
- A ty to kto? Mój ojciec, żeby mówić mi czy mogę pić czy nie? Pieprz się. - parsknęła, podnosząc mi ciśnienie.
Miałem chorą ochotę wytargać ją za włosy do jakiegoś pokoju i zamknąć, póki nie zmądrzeje.
- Twój ojciec powiedział, że mam pilnować, żebyś nie piła, więc nie pozwolę ci na to. - wyrwałem jej z rąk drinka.
Uśmiech nie schodził jej z ust.
- Jeśli sprzedasz mnie ojcu, to powiem, że się do mnie przystawiałeś - powiedziała ze zwycięską miną.
Zatkało mnie.
- Co? - spojrzałem na nią jak na  idiotkę.
- Nie chciałabym być w twojej skórze, kiedy opowiem tatusiowi o tym, jak się do mnie dobierałeś. Oj, nie chciałabym. - pogłaskała mnie po ramieniu.
Co za pieprzona manipulantka. Była mądrzejsza, niż myślałem. Potrafiła dobrze manipulować ludźmi.
Cholernie przebiegła.
- Nie zrobisz tego - syknąłem przez zaciśnięte zęby.
- Chcesz się przekonać?
Milczałem, gryząc się w język i modląc, żeby nie wybuchnąć.
- A teraz popatrz, za chwilę zdobędę nawet świadków. - przybliżyła się, szepcząc mi do ucha. Nie wiedziałem co ma na myśli, dopóki nie zaczęła swojego przedstawienia.
Niespodziewanie złapała moją dłoń i położyła na swoim tyłku. Zszokowany jej zachowaniem, miałam opóźnioną reakcję i nie zdążyłem jej zabrać. W tym momencie Scarlett gwałtownie się ode mnie odsunęła i wymierzyła mi policzek, tak, że osoby będące w pobliży odwróciły się i spojrzały na nas.
- Jak śmiesz, nigdy więcej tego nie rób! - wrzasnęła na mnie tak, aby każdy mógł to usłyszeć, nawet przez głośną muzykę.
Była wariatką. Przebiegłą wariatką. Miałem szczerą ochotę ją uderzyć, choć wiem, że nigdy bym tego nie zrobił. Gdyby tylko była facetem, to nie powstrzymywałbym się ani przez minutę.
- Co ty robisz? - warknąłem na nią. Uśmiechnęła się do mnie dyskretnie, zabierając mi z dłoni swojego drinka.
- Ze mną się nie zadziera, kochanie - powiedziała po cichu, po czym wróciła do swoich znajomych.
Stałem kompletnie oniemiały. Co to do cholery było? Naprawdę mam pozwolić na to, żeby jakaś pieprzona gówniara mną dyrygowała?
Byłem w popieprzonej sytuacji. Gdyby nie fakt, że potrzebuję pieniędzy, to nie wahałbym się ani sekundy przez rzuceniem tej pracy. Miałem już dojść tej rozkapryszonej smarkuli.
Zacisnąłem dłonie w pięści, odwracając się i wracając na swoje wcześniejsze miejsce. Gotowało się we mnie ze złości, a fakt, że nie mogłem nic z tym zrobić, doprowadzał mnie do szału.

Minęło piętnaście, może dwadzieścia minut, kiedy podeszła do mnie Scarlett. Była pijana. Bardzo pijana. Miałem nadzieję, że zaraz najzwyczajniej w świecie padnie i pójdzie spać, a wtedy ja będę mógł zawijać się do domu. Miałem już po dziurki w nosie niańczenia księżniczki.
- Hej. - mruknęła i oparła się o blat, umyślnie nachylając się tak, aby odsłonić dekolt. Nie wiem czy wolałem, kiedy była suką czy kiedy mnie podrywała.
Odgarnęła włosy na bok, zapewne po to, bym miał lepszy widok na jej piersi.
Które swoją drogą były niezłe. Nie patrzyłem tam, spojrzałem tylko na chwilę.
- Przyszłam do ciebie, bo chciałam się pogodzić. - zachichotała i położyła dłoń na moim udzie, blisko krocza.
- Po pierwsze. - odwróciłem się w jej kierunku i spojrzałem na nią z politowaniem i delikatnym, ironicznym uśmiechem. - Podciągnij bluzkę, bo czuję się niezręcznie, naprawdę.
Wyprowadziłem ją lekko z równowagi, jednak starała się tego nie okazywać.
- A po drugie. - w tym momencie zdjąłem jej dłoń ze swojego uda. - Tą rączkę połóż lepiej na którejś ze swoich lalek barbie - dodałem.
Wściekła się, a ja miałem ochotę wybuchnąć śmiechem.
- Co jest z tobą, kurwa nie tak? - wyprostowała się, lekko chwiejąc. Założyła ręce na piersi.
- Ze mną? Absolutnie nic. To ty na mnie lecisz i nieudolnie próbujesz mnie poderwać - odpowiedziałem ze stoickim spokojem, czekając aż wpadnie w furię.
- Nieudolnie? - parsknęła.
- Jak widać.
- Ty jesteś gejem, nie? - powiedziała po chwili i zaśmiała się. - Tak, jesteś gejem! - dodała i klasnęła w dłonie, jakby odkryła jakąś niesamowicie ważną tajemnicę.
- Nie jestem żadnym gejem.
- Ta, powiedzmy, że ci wierzę. - pokręciła głową ze śmiechem, po czym zabrała swój kieliszek z blatu i oddaliła się.
Miała za geja każdego faceta, który nie reagował na jej zaloty? Cholera, była bardziej pewna siebie i zakochana w samej sobie, niż mi się wydawało.
Przetarłem dłońmi twarz, czując, że robię się coraz bardziej zmęczony i senny. Marzyłem o ciepłej kąpieli i swoim ogromnym łóżku. Z jednej strony byłem prze szczęśliwy, że mam z głowy wiecznie marudzącą Mag, jednak z drugiej będzie mi jej brakować. Gdybyśmy wciąż byli razem, mógłbym zadzwonić do niej i spytać czy ma ochotę wpaść do mnie na noc.
Przez myśl przeszło mi, czy aby na pewno nie mogę tego zrobić, jednak od razu odgoniłem od siebie te myśli.
Nasłałaby na mnie swoją kurewsko pieprzniętą świnkę morską, gdybym zaproponował jej seks bez zobowiązań.
Moje przemyślenia zostały przerwane przez krzyki Scarlett dochodzące z głębi pokoju. Zerwałem się na równe nogi, idąc szybkim krokiem w tamtym kierunku. Gdyby spadł jej chociaż włos z głowy, byłbym martwy.
Po chwili wiedziałem już co się dzieje.
Scar kłóciła się z jedną ze swoim przyjaciółek. Obie były pijane, a jedna przekrzykiwała drugą. Nawet nie wiem o co chodziło, bo ominąłem ten moment. Teraz leciały już tylko wyzwiska.
Zaraz, czy to nie ta sama dziewczyna, z którą tak czule się witała, kiedy przyszliśmy? Trochę to zabawne, biorąc pod uwagę fakt, że teraz wyzywają się od szmat i suk.
Przyjaciółki pierwsza klasa.
Zareagowałem w momencie, kiedy miało dojść do rękoczynów. Przysięgam, że pierwszy raz widziałem taką agresję u dziewczyn. Dosłownie rzucały się sobie do gardeł, a Scarlett jako pierwsze podeszła do niej, popychając ją.
Złapałem ją od tyłu, nie pozwalając na to, żeby wydrapały sobie wzajemnie oczy.
- Idziemy stąd - warknąłem, odciągając ją.
- Pieprz się, suko. - blondynka wciąż się awanturowała, pokazując w kierunku koleżanki środkowy palec.
Wyprowadziłem ją na dwór, nie chcąc, aby awantura była kontynuowana.
- Chyba po imprezie, co? Odwiozę cię do domu.
Włożyłem dłoń do kieszeni, wyjmując kluczyki do samochodu.
- Ale ja nie mogę wrócić do domu pijana, tata mnie zabije. - złapała się mnie, nie umiejąc złapać równowagi.
- To co chcesz zrobić? Tu raczej nie zostaniesz, prawda?
- Nigdy w życiu! Nie chcę mieć z tą suką nic wspólnego! - oburzyła się.
- I co teraz?
Zastanawiało mnie, dlaczego w ogóle się przejmuję. Powinienem wpakować ją do auta i odwieźć do domu. Gdyby dostała porządny ochrzan od ojca i szlaban do trzydziestki, to może odechciałby się smarkuli chlać.
- Weź mnie do siebie. - zawiesiła mi ręce na karku.
- Że co? Nie - odpowiedziałem bez namysłu i zdjąłem jej ręce.
- Proszę, nie mam innego wyjścia, musisz mnie przenocować. - zrobiła proszącą minę.
Zasługiwała na karę, ale nie miałem pieprzonego serca podstawiać jej ojcu w takim stanie. Zrobiło mi się jej żal, choć na to nie zasługiwała.
- Dobra, pakuj się do auta.
Wiedziałem, że tego pożałuje. Byłem tego kurewsko pewny.
***
- Śpij w mojej sypialni, ja prześpię się w salonie, na kanapie. - zaprowadziłem Scarlett do pokoju. Miałem nadzieję, że od razu zaśnie i obejdzie się bez jakichkolwiek problemów.
Boję się myśleć, co by było, gdyby jej ojciec dowiedział się, że Scar u mnie nocuje.
- Chcesz iść do łazienki czy kładziesz się od razu spać? - spytałem, patrząc na blondynkę.
Dziewczyna zdjęła swoje szpilki, siadając na łóżku i patrząc na mnie przenikliwym wzrokiem.
- Chcę iść już spać - odpowiedziała z uśmiechem.
- W takim razie do jutra.
Odszedłem, chcąc wyjść z pokoju, jednak zostałem przyciągnięty z powrotem.
- Ale chcę spać z tobą - dodała i pociągnęła mnie w swoim kierunku. W ostatnim momencie złapałem równowagę, aby nie upaść na nią, na łóżko.
- Zwariowałaś, Scarlett kurwa, uspokój się. Idź spać, albo odwiozę cię do domu.
- Ale ja nie chcę spać sama. - zrobiła udawaną smutną minę i złapała za pasek moich spodni.
Była niemożliwa do cholery.
Zabrałem jej dłoń z prędkością światła, wyswobadzając się z jej uścisku. Miałem jej dość, a oliwy do ognia dolał dźwięk dzwonka do drzwi. Serce podeszło mi do gardła.
Pierwszą moją myślą był ojciec Scarlett. Może ktoś nas widział i do niego zatelefonował.
- Siedź tu. Bądź cicho i nie wychodź, póki nie wrócę, słyszysz? - powiedziałem, modląc się, aby mnie posłuchała.
Kiwnęła twierdząco głową, nie przestając się uśmiechać. Nie ufałem jej, ale nie miałem innego wyjścia.
Wyszedłem z sypialni, zamykając za sobą drzwi i idąc w kierunku drzwi wejściowych. Czułem się jak dzieciak, kiedy powoli i ze strachem otworzyłem drzwi.
Moim oczom ukazała się dobrze znana mi twarz.
- Justin, musimy pogadać, nie odpuszczę tak łatwo. - Mag weszła do mieszkania, nie czekając na żadne zaproszenie.
Czułem, że robi się gorąco.
- Nie chcę się z tobą rozstawać, słyszysz? - spojrzała na mnie z wyrzutem.
 Czułem się głupio, ale jedyne czego teraz pragnąłem, to jak najszybciej jej się stąd pozbyć.
- Mag, tłumaczyłem ci już wszystko, prawda? Ja cię już nie kocham, męczyłem się w tym związku.
- Spróbujmy jeszcze raz, wszystko od nowa, dajmy sobie jeszcze jedną szansę, proszę. - podeszła do mnie, kładąc dłoń na moim ramieniu.
Już otwierałem usta, aby coś powiedzieć, kiedy stało się to, czego tak się obawiałem.
- A więc to tak! - Brunetka wrzasnęła i odsunęła się ode mnie gwałtownie. Spojrzałem za siebie i ujrzałem Scarlett.
W samej, pierdolonej bieliźnie. Jakby sama jej obecność tutaj nie była wystarczająco nieodpowiednia.
- Mag, to nie jest tak, jak wygląda, daj mi wytłumaczyć. - złapałem się za głowę.
- Jak chcesz mi to wytłumaczyć? - zaśmiała się histerycznie.
Scar stała tylko w progu i obserwowała nas z uśmiechem. Musiała mieć niezły ubaw.
- To jest córka mojego szefa.
- A twoja praca polega na bzykaniu jej?! - po raz kolejny krzyknęła z wyrzutem.
- Nie bzykam jej! - również uniosłem głos. - Kurwa, Mag jutro ci to wszystko wyjaśnię, ale to naprawdę nie jest tak, jak myślisz.
- Nie, chętnie posłucham co ta zdzira robi u ciebie w nocy pół nago. Na pewno masz na to bardzo logiczne wytłumaczenie. - zaśmiała się z ironią.
- Nazwij mnie jeszcze raz zdzirą, a pożałujesz. - Scarlett włączyła się do rozmowy, podchodząc bliżej.
- Zdzira. - Mag ponownie ją obraziła, dokładnie akcentując to słowo.
- Ty głupia szmato! - Blondynka dosłownie rzuciła się na Mag, szarpiąc ją za włosy.
Nie wiem czy dzisiejszy wieczór był pieprzonym dramatem czy komedią. Miałem ochotę pozabijać wszystkich i jednocześnie wybuchnąć głośnym śmiechem.
- Puść mnie, ty wariatko! - Brunetka starała się odciągnąć od siebie dziewczynę, jednocześnie również ją szarpiąc.
Scarlett po alkoholu stawała się cholernie agresywna.
Złapałem ją za ramiona i odciągnąłem od Mag, co wcale nie było proste. Wyrywała się, jakby wpadła w jakiś szał.
- Puść mnie, nie pozwolę się obrażać! - krzyczała, usiłując wyrwać się z moich objęć
- Uspokójcie się do cholery jasnej! - wrzasnąłem, tak, że obie stanęły w miejscu. - Ty, wracaj do sypialni i idź spać. - zwróciłem się najpierw do Scarlett. - A ty, proszę, idź do domu, porozmawiamy jutro na spokojnie.
- Ja już nie mam o czym z tobą rozmawiać. - Mag zabrała swoją torebkę i wyszła z domu, trzaskając za sobą drzwiami. Scarlett natomiast wybuchnęła śmiechem, będąc zadowolona z siebie.
- Prosiłem cię o coś do cholery, nie mogłaś zostać w tym pieprzonym pokoju?
- Chciałam tylko sprawdzić kto przyszedł. - Uśmiechnęła się. Zacisnąłem zęby, będąc wściekły.
Miałem jej dosyć, marzyłem o tym, aby już się od niej uwolnić.
- Wracaj do sypialni i idź spać - syknąłem, sam wchodząc do łazienki i zamykając się w niej.
Musiałem pobyć chwilę z dala od niej, bo nerwy zaczynały mi puszczać. Nigdy nie spotkałem tak irytującej dziewczyny, jak ona. Przysięgam.
***
Wziąłem prysznic i po około dwudziestu minutach, wszedłem do sypialni, chcąc upewnić się, że Scarlett poszła spać.
Całe, pieprzone szczęście, właśnie tak było.
Dziewczyna leżała w bieliźnie na łóżku, na brzuchu, tuląc się do poduszki. Sam nie wiem dlaczego podszedłem bliżej.
Stanąłem w rogu, opierając się o ścianę i przyglądając się blondynce.
Mój wzrok całkowicie niekontrolowanie powędrował na jej tyłek. Był niezły. Co ja gadam. Był idealny.
Widać było, że jest wysportowana i ćwiczy. Przysiady musiały zrobić swoje.
Przygryzłem wargę.
Podobało mi się jej ciało i naprawdę miałem ochotę dobrać się teraz do jej majtek. Fakt, że pomyślałem o niej, jak o obiekcie seksualnym sprawił, że miałem ochotę strzelić sobie po mordzie.
Potrząsnąłem głową, podchodząc do niej i przykrywając kołdrą, zakrywając tym samym jej idealny tyłek.
Lepiej dmuchać na zimne.

Polecam:

love-is-not-dream-kiss.blogspot.com 

disclosure-yourself.blogspot.com

arrangement-fanfiction.blogspot.com/ 
cellar-fanfiction.blogspot.com/